چند وقته که نتونستم کتابی رو به پایان برسونم یعنی چندتایی کتاب باز کردم و خوندم ولی تمومش نکردم
اول فکر کردم شاید داستان های کسل کننده ای انتخاب کردم ولی فکر میکنم واقعیت چیز دیگه ای
واقعیت اینه که من نمیخوام چیزی تموم بشه میخوام همه باشن، همه چی باشه و تو برای رسیدن بهش تلاش کنی و به وجود بیاری
ولی چیزی از بین نره
فانی بودن این دنیا آزار دهندست
نمیدونم اصلا شاید ما به دنیا میایم که یاد بگیریم به چیزی دل نبندیم
وقتی آدما واسه دار فانی همو میکشن اگه ماندگار بود معلوم نبود چه بلایی سر همدیگه بیارن
دارم عادت میکنم با بی تفاوتی از دست بدم
ما اومدیم تا از دست دادن رو یاد بگیریم
میگن بهشت زیر پای مادران است چون مادر موجودی از وجود خودش رو با عشق پرورش میده و در این دنیا رها میکنه
همیشه نگران و ازش دور میشه و تحمل میکنه از دست دادن رو با تمام تار و پودش تجربه میکنه
و بزرگــــــــــ میشه
سخته...
من حتی دلم نمیاد عروسکمو دست کسی بسپارم چطور ممکنه یه تیکه از وجودمو تو جامعه بین تعدادی آدم که هدف اصلی رو فراموش کردن رها کنم و براش آرزوی خوشبختی کنم؟
هدف ها گم شده
همه ما انسان ها به دنیا اومدیم و از دنیا میریم
هدف اینه که همو دوست داشته باشیم
با هم خوب باشیم
عادلانه رفتار کنیم و با آرامش بمیریم
صاحب کارخانه شدن هدف نیست، خواسته تو
خواسته جسمت و تو برای رسیدن بهش نباید هدف روحت رو زیر پا بزاری
این که دوس داری فوتبالیست، خواننده، راننده، پلیس، خلبان یا مدیر باشی خواسته توا
جسمت این توانایی رو در خودش میبینه و بی صبرانه تلاش میکنه تا شکوفاش کنه و اینو به همه نشون بده ولی باید حواست باشه خوب بودن رو فراموش نکنی
باید تلاش کنی خوانننده خوبی باشی، نه اینکه فقط خواننده باشی
باید تلاش کنی مدیر خوبی باشی، نه اینکه فقط مدیر باشی
باید تلاش کنی راننده خوبی باشی، نه اینکه فقط راننده باشی
باید تلاش کنی در کنار توانایی هات خوب باشی
هر آدمی تو یه چیزی بهترینه
یکی هوش بالا
یکی سیاست بالا
یکی زبان قوی
یکی قلم توانا
یکی صدا دلنشین
یکی روحیه طنز
یکی زیبایی
یکی شناگر ماهر
یکی مشاور
خیلی توانایی ها هست که نمیشه همشو نام برد
همه این آدم های توانا میتونن خوب باشن
ولی
گاهی به هر دلیلی از خوب بودن دست میکشن
گاهی کسی بهشون اسیبی میرسونه و خشمگینشون میکنه
گاهی از یه بدی کوچیک سودی میبینن و زیر زبونشون مزه میکنه
گاهی....
ولی باید بیدار شد
چشم هارو بستیم کار میکنیم
میدونیم میمیریم ولی باور نداریم
جای اینکه تلاش کنیم زنده بمونیم
داریم تلاش میکنیم زودتر بمیریم
سیگار میکشیم، پرخوری میکنیم، به خواب اهمیت نمیدیم
به جای استفاده از دوچرخه یا پیاده روی با ماشین رفت و آمد میکنیم تو دود نفس میکشیم
برای زیاد شدن مال و اموالمون حرص میخوریم و همدیگرو گول میزنیم
برای اذیت کردن همدیگه نقشه میکشیم و دروغ میگیم
خلاصه که بدمون نمیاد زودتر بمیریم
وقتشه بیدار شیم
وقتشه برای خوب بودن تلاش کنیم
و اولین قدم اینکه
به خانوادت عشق بورزی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
