نوشتن برایم مثل آب حیاتی است 

انگار اگر ننویسم 

دیگر زنده نیستم 

وقتی شور نوشتن در من به اوج خودش می رسد که

خورشید پشت ابر ها پنهان و نسیم خنکی صورتم را نوازش کند 

و من روزم را با یک شات اسپرسو دبل بدون شکر شروع کرده باشم

من سر ریز از حس های نا اشنا هستم

که اگر ننویسمشان روی ذهنم سنگینی می کنند 

و مرا از پا در می آورند 

بعد از قهوه، نوشتن بزرگترین لطف به بشریت بود

شایدم به من 

شقایق گلزاده