هرچقدر هم که سعی کنیم خودمون باشیم بازم گاهی نقش بازی میکنیم

نقش یه آدم شاد

نقش یه آدم زیبا

نقش یه آدم کامل

سعی در به کمال رسیدن در ذات ماست

دلمون میخواد شاد، زیبا و کامل باشیم یا حتی اینطور به نظر بیایم

کامل بودن از دید هر کسی متفاوت هست

ولی من کامل بودن رو در سکوت، در نگاه کردن، در آسیبی به کسی نزدن و شاد بودن، در جر و بحث نکردن و... میبینم

ولی گاهی وقاحت بعضی آدم ها تاسف برانگیزه، که با خودم میگم بازم دارم اشتباه میکنم

شاید کامل بودن یعنی مدام جنگیدن و خودت رو به همه ثابت کردن

پس زندگی چی؟ لذت، آرامش، عشق، طبیعت، زیبایی و... 

شاید اصلا به کمال رسیدن یعنی نادیده گرفتن کسانی که این حس اشتباه رو بهت میدن

ولی همه چی ازون جایی شروع میشه که اون آدمی که این حس رو به تو داده و تو اجازه دادی این حس درونت رو منقلب و ذهنت رو آشفته کنه از نزدیک ترین افراد به قلب توست، چون هیچ غریبه ای نمیتونه 

با کلام همچین تاثیری روت بزاره 

اینجا آدمی باید بایستد و لحظه ای بیندیشد:

حس های بد را یه طرف ترازو و حس های خوب را طرف دیگر قرار داده و انتخاب کند... 

اما امان از دل، که در این انتخاب پیروز میدان است و راضی به نادیده گرفتن نمیشود

پس شرط متزلزل نشدن این است

یا گذشت کنید 

یا حدالامکان از حس های بد دوری کنید

باز هم قدیمی ها بهتر می دانستن که میگفتن: دوری و دوستی

#شقایق_گلزاده