زبان خردمند در پس دل اوست ، و دل نادان پس زبان او . [ و این از معنیهاى شگفت و شریف است و مقصود امام ( ع ) این است که : خردمند زبان خود را رها نکند تا که با دل خویش مشورت کند و با اندیشه خود رأى زند ، و نادان را آنچه بر زبان آید و گفته‏اى که بدان دهان گشاید ، بر اندیشیدن و رأى درست را بیرون کشیدن سبقت گیرد . پس چنان است که گویى زبان خردمند پیرو دل اوست و دل نادان پیرو زبان او . ] [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 97 شهریور 7 , ساعت 9:16 صبح

بچه که بودم رو شکمش میخوابوندتم 

تا وقتی قدم بلند شد و دیگه جا نمیشدم 

سرمو میزاشت رو بازوش، بدون بازوش خوابم نمیبرد...!

بد عادتم کرد!

باید فکر روزایی که خودش نیستو میکرد.

بابامو میگم...


<   <<   136   137   138   139   140   >>   >