یکشنبه 101 اسفند 7 , ساعت 10:44 صبح
نوشتن برایم مثل آب حیاتی است
انگار اگر ننویسم
دیگر زنده نیستم
وقتی شور نوشتن در من به اوج خودش می رسد که
خورشید پشت ابر ها پنهان و نسیم خنکی صورتم را نوازش کند
و من روزم را با یک شات اسپرسو دبل بدون شکر شروع کرده باشم
من سر ریز از حس های نا اشنا هستم
که اگر ننویسمشان روی ذهنم سنگینی می کنند
و مرا از پا در می آورند
بعد از قهوه، نوشتن بزرگترین لطف به بشریت بود
شایدم به من
شقایق گلزاده
نوشته شده توسط شقایق گلزاده shaqayeq golzadeh | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
